بازرسی‌ها و آزمون‌های لوله و اتصالات پلی اتیلن قبل از ساخت آغاز می‌گردند. شرایط محیط کار، نحوه نصب لوله‌ها و تجهیزات مناسب برای ساخت را تعیین می‌کند.

عملیات قبل از ساخت

بازرسی‌ها و آزمون‌ها قبل از ساخت آغاز می‌گردند. شرایط محیط کار، نحوه نصب لوله‌ها و تجهیزات مناسب برای ساخت را تعیین می‌کند. حفره‌های سنجش خاک و حفاری‌های آزمایشی قدرت تحمل خاک را تعیین می‌کند و مشخص می‌نماید که آیا با توجه به مشخصات مورد نظر پروژه، می‌توان از خاک محلی برای پر کردن حفره‌ها و ترانشه های ایجاد شده برای لوله‌کشی استفاده کرد یا خیر.
در لوله گذاری مجدد به روش اسلیپ لاین و یا روش ترکاندن لوله قدیمی، می‌توان لوله معیوب را با دوربین ویدیویی کنترل از راه دور مورد بازرسی قرار داد و بخش‌های معیوب، گرفتگی‌ها، جابجایی‌ها و اتصالات جدا شده، خمش های غیر مندرج در طراحی، و اتصالات را یافت.
نصاب باید به دقت مشخصات قرارداد و نقشه‌ها را بررسی کند. لوله‌ها با جنس‌های مختلف نیازمند دستورالعمل‌ها و عملیات‌های ساخت متفاوتی هستند. این تفاوت‌ها باید به دقت در اسناد قرارداد منعکس شده باشند. برنامه، نقشه و مشخصات خوب می‌تواند به همه افراد درگیر در راستای عدم شکایت یا ایجاد خسارت کمک نماید. همچنین در اسناد خوب، حداقل کیفیت لازم برای نصب، نیز آزمون‌ها و بازرسی‌های لازم در زمان انجام کار مشخص می‌شود.
انواع جوش و اتصالات
برای دسترسی به موادی مطلوب و محصولاتی پربازده، طراحی و روش نصب، بر پایه اتصالات مناسبی استوار است که به درستی جوشکاری شده‌اند. اتصالات ناکافی و یا اتصالاتی که بصورت ناصحیح در محل کار ساخته شده‌اند، ممکن است باعث تأخیر در نصب، توقف یا خلل در عملکرد سیستم و یا ایجاد خطر شوند. روش‌های جوش و اتصال، بسته به عوامل زیر متغیر اند: الزامات فشار داخلی یا خارجی لوله، کاهش نشتی، ممانعت از تکان‌های طولی (ظرفیت بار ضربه ای)، شرایط کاربردی و عملیاتی، ملزومات مورد نیاز جهت عملیات ساخت و ساز و نصب، و نوع محصولاتی که قرار است جوش داده شوند.
لوله‌های پلی‌اتیلن تحت فشار با استفاده از موادی که درز جوش را آب بندی نموده و جلوی بارهای ضربه‌ای طولی را می‌گیرند، به همدیگر و یا به محصولات لوله‌کشی با جنس متفاوت متصل می‌شوند. این روش‌ها شامل جوش لب به لب ، جوش سوکتی ، جوش زینی ، انشعابات و اتصالات الکتروفیوژن، و روش‌های مکانیکی مانند رابط‌های MJ، فلنج ها و مفاصل مکانیکی ثابت، می‌شوند.
در برخی از شرایط برای اتصال لوله پلی‌اتیلن به لوله غیر پلی‌اتیلن، مثلاً برای ارتباط بین لوله‌های پلی‌اتیلن تحت فشار لب به لب جوشکاری شده به لوله‌های PVC که با نری- ماده‌گی به هم جوش خورده‌اند یا لوله‌های آهنی چقرمه، نیازمند نگهدارنده خارجی هستیم. ممکن است نیروهای طولی ضربه‌ای که در لوله‌های پلی‌اتیلن تحت فشار ایجاد می‌شوند برای شکستن جوش‌های PVC یا آهن چقرمه که بخوبی آب بندی شده‌اند ولی نگه دارنده ندارند، کافی باشد. برای مهار لوله‌های پلی‌اتیلن تحت فشار در برابر نیروهای ضربه‌ای طولی، می‌توان آن‌ها را با استفاده از قلاب دیواره ای ثابت کرد و یا با الکتروفیوژن به مهار متصل نمود.
لوله‌کشی‌های پلی‌اتیلن با فشار پایین به مهار نیاز نداشته و یا نیاز کمی دارند، و می‌توان با استفاده از اتصالات نری و مادگی گَسکِت دار، جوشکاری اکستروژن ، کوپلینگ‌های فشاری و انواع مختلفی از درزگیرهای الاستومری آن‌ها را به یکدیگر متصل نمود. اگرچه جوشکاری‌های درزگیری شده مهار نشده ممکن است برای خدمات کم فشار مفید باشند، اما برای خدمات تحت فشار پلی‌اتیلنی مناسب نیستند.
قبل از بکارگیری یک روش جوش یا اتصال، باید محدودیت‌های آن روش را مد نظر قرار داد. اگر یک روش جوش در جایی مناسب تشخیص داده شد، می‌بایست دستورالعمل‌های جوشکاری ارائه شده توسط کارخانه سازنده رعایت شود و ابزارها و اجزای مورد نیاز جهت ساخت و نصب اتصالات بر طبق پیشنهادات کارخانه سازنده مورد استفاده قرار بگیرد.
مسئولیت کنترل اتصالات تهیه شده در محل عملیات، بر عهده نصاب است. انجام برخی روش‌های اتصال از جمله جوش گرمایی ، الکتروفیوژن و جوشکاری حرارتی نیازمند داشتن پرسنل آموزش دیده و مورد تأیید است. برخی تجهیزات جوشکاری بزرگ‌تر از جمله دستگاه‌های جوش لب به لبِ بزرگ‌تر و تجهیزات جوش زینی و الکتروفیوژن، نیازمند افرادی آموزش دیده جهت کار با تجهیزات است. برای کسب مجوز صلاحیت برای اجرای لوله‌کشی‌های قانونی (دولتی و رسمی)، گواهینامه مهارت در جوشکاری مورد نیاز است. پیمانکار می‌بایست پیش از انجام جوش گرمایی و یا الکتریکی در منطقه کاری، نسبت به اخذ دستورالعمل‌های جوش و معیارهای بازرسی از کارخانه تولید کننده محصولات پلی‌اتیلنی اقدام نموده و اسناد تأیید مهارت جوشکاری و گواهینامه‌های کارکنان جوش گرمایی و الکتریکی را کسب نماید. 
تمیزکاری قبل از جوشکاری
در همه روش‌ها و دستورالعمل‌های اتصال، لازم است که پیش از انجام عمل اتصال، سرهای قطعات، تمیز و خشک و عاری از هر گونه آسیب سطحی باشند. معمولاً آلودگی‌ها و شرایط سطحی نامطلوب سبب ایجاد اتصالات نامطلوب می‌شوند. اتصالات گسکتی به روان کننده‌های مناسب نیاز دارند.
گاهی برای تمیزکاری سر قطعات پیش از جوشکاری، نیازمند به از بین بردن رسوبات سطحی و سائیدن یا خراش دادن سطح لوله هستیم. غبار سطحی و خاک سبک را می‌توان با استفاده از یک پارچه خشک و تمیز و بدون پرز، برطرف نمود. خاک‌های سنگین تر را می‌توان با شستسشو توسط محلول آب و صابون، آبکشی با آب تمیز و خشک کردن بوسیله پارچه بدون پرز تمیز و خشک، از بین برد.
پیش از استفاده از حلال‌های شیمیایی می‌بایست از خطرات و مشکلات احتمالی آن‌ها آگاه بود و هشدارهای ایمنی مناسب را مدنظر قرار داد. اطلاعات مربوط به خطرات، توسط دستورالعمل‌های کارخانه سازنده مواد شیمیایی و شاخص MSDS مواد شیمیایی در دسترس است. برخی حلال‌ها روی لوله‌ها بقایایی را بجای می‌گذارند و یا ممکن است با پلی‌اتیلن سازگار نبوده و مخرب باشند. بعنوان نمونه، حلال‌هایی مانند WD-40 یا کروژن که حاوی مایعات هیدروکربنی هستند، لوله را آلوده کرده و مانع جوش خوردن لوله طی جوشکاری حرارتی می‌شوند. اطلاعات کلی راجع به سازگاری پلی‌اتیلن با مواد شیمیایی مختلف در گزارش فنی TR-19 (5) مؤسسه PPI در دسترس است.
در صورتی که ایرادی سطحی بر آب بندی مقطع جوش یا عملکرد لوله تأثیر منفی بگذارد، باید مقطع معیوب جدا شود. به مقاله «بازرسی عیوب» مراجعه کنید.